بسم الله الرحمن الرحیم
در این سفرِ طولانی که با بازگشتم به وطن در اسفند ۱۴۰۱ آغاز شد، مسیری را آغاز کردم که من را از ایزدخواست تا مزایجان، میهمان، محفل گرم شما همشهریان و هم‌ولایتی‌های عزیز، و اجاق پر برکتِ خاندان‌های مختلف قشقایی کرد. در این سفر، مدیونِ لطف، مناعت طبع و بزرگواریِ همه شما دوستان و عزیزان شدم که این فرزند کوچک‌تان را که پس از غربتی پنج‌ساله باز آمده بود، مورد مهر و محبت خود قرار دادید و چون فرزند خود عزیز داشتید. نمک‌گیر محبت همه شما هستم.
همواره شنیده بودم که موفقیّت، در مسیر است و نه مقصد. می‌دانستم که «از کجا آمدن‌مان» آنقدر مهم نیست، بلکه مقصدِ مشترک است که به زندگی‌مان معنا می‌دهد. باری، به هدف یک مقصد مشترک گام در این مسیر نهادم و در لحظه‌لحظه‌ی این سفرِ طولانی، موفقیت را با تمام وجود حس کردم؛ لذّتی که هنوز در وجودم تازه است. شما مردمِ عزیز، بزرگترین درس‌های سیاست و جامعه‌شناسی را که درهیچ کلاسی نیاموخته بودم، به من یاد دادید و این منتی است که تا ابد بر دوش من خواهم بود.
مسیرِ رود ملت و تمدن ما به سمتِ بهروزی و پیشرفت است و من جویباری کوچک بودم که به قوّتِ قطره‌قطره کمک شما قصد ملحق شدن به این رود بزرگ را داشتم. گاهی مسیرِ رود با صخره‌ای منحرف می‌شود، اما رود متوقف نخواهد شد. این جویبار کوچک نیز حرکت از سر خواهد گرفت و توقف‌پذیر نیست.
لازم می‌دانم خَرقِ عادتِ مردسالارانه‌ی سیاست این روزها کنم و به‌طور ویژه از تک‌تک خواهرانم که در این مسیر، مردانه‌تر از هر مرد، با من قدم برداشتند، تشکر کنم. از تمام خواهران محترمی که مهمان منزل و سفره‌ی سخاوتشان بودم، و زحمت پذیرایی بر دوش خسته‌شان بود، تشکر می‌کنم.
نام بردن از تک‌تک دوستانی که من را در این مسیر یاری کردند ممکن نیست؛ یقین بدانید که دوستیِ شما را به جان شیرین می‌خرم و خوشحالم که حالا، جای‌جای این مسیر برایم معنای دیگری پیدا کرده است.
در پایان، از مادرم تشکر می‌کنم که چهل هزار کیلومتر رانندگیِ شبانه‌ی من را در این رفت‌وآمد طولانی مابین تهران و حوزه‌ی انتخابیه، چشم‌انتظار به سپیده‌ی صبح ماند و پلک نزد. از همسر و دو فرزند خردسالم که دوریِ این ایّام را تحمل کردند، تشکر می‌کنم.
من را میراث خونین شهیدان دیروز و امروز وادار به ادامه‌ی این مسیر می‌کند و با تمام قدرت پیگیر حقوق خودم و شما هستم.
دوستدار همه‌ی شما
جعفر یعقوبی
واقعا باید دلیل قانع کننده ای داشته باشن برای رد صلاحیت شما دکتر جان
ما بجز متین بودن شما چیزی ندیدیم
واقعا به دور از عقل است
وقتی شما نماینده ی ۸۵ملیون نفر مردم ایران خارج از کشور بودید واقعا چه دلیلی برای رد شدن دارند
درود بر دکتر یعقوبی عزیز! در این دشت طلسم شده، پرواز دشوار است. نابخردان و لقمه چینانی که محصول دست های پینه بسته را پیش خور کرده اند، با تیر نفرت و نیش منیت، شهپرهای اندیشه های آزاد را درهم می شکنند. جولان جهل، هر حرکت آزادی بخشی را مانع می شود. با این حال شما بی باک وارد شدید و بالنده ادامه دادید. شما نمره قبولی گرفتید.
به امید روزی که مکنت ایرانشهر، محنت مردمش نباشد!
جناب آقای دکتر یعقوبی شما از طرف خدا و خلق خدا تائید صلاحیت شدی کسی که قبل از اینکه خدمت به خلق خدا را وظیفه بداند از خدمت لذت ببرد همیشه در اوج هست، خداوند یار و نگهدارت باشد.